Yargıtay 11. HD., E. 2017/2835 K. 2019/482 T. 17.1.2019 T.C. Yargıtay Başkanlığı - 11. Hukuk Dairesi Esas No.: 2017/2835 Karar No.: 2019/482 Karar tarihi: 17.01.2019

FATURA - TAŞIMA SÖZLEŞMESİ

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09/02/2016 tarih ve 2014/862-2016/54 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü: Davacı vekili, müvekkilinin davalı ile imzalamış olduğu taşıma sözleşmesi gereğince 2010 yılından beri servis hizmeti vererek davalının taşıma işini yaptığını, Ağustos 2014 - Eylül 2014 aylarına ait taşıma işinden kaynaklanan faturalanmış ücretler toplamı 10.893,89TL’nin ödenmediği gerekçesiyle icra takibi başlattıklarını, davalının takibe haksız olarak itiraz ettiğini belirterek itirazın iptali ile %20 icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep etmiştir. Davalı vekili, davacının taşıma hizmeti verdiği dönemlere ilişkin olarak düzenlenen fatura bedellerinin ödendiğini, faturadan kaynaklanan bir borcunun olmadığını, takibe konulan faturaların kendilerine tebliğ edilmediğini, bu faturalar dayanak gösterilen taşıma işinin yapılmadığını savunarak davanın reddi ile % 20 kötü niyet tazminatına hükmedilmesini istemiştir. Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, takibe konulan faturalardan sadece 441,45 TL bedelli faturaya konu servis hizmetinin verildiğinin davacı tarafça kanıtlandığı, diğer faturaların ise davalı şirketin ticari kayıtlarında mevcut olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile davalının icra dosyasına yapmış olduğu itirazın kısmen iptal edilerek icra takibinin 441,45 TL asıl alacak takip tarihinden itibaren işletilecek avans faiz ile birlikte devamına karar verilmiştir. Kararı davacı vekili temyiz etmiştir. Taşıma sözleşmesinde kural olarak sözleşmesi feshedilmediği ve işten el çektiği kanıtlanmadığı sürece taşımanın taşıyıcı tarafından yapıldığı kabul edilmelidir. Bir başka anlatımla iş sahibi taşımayı kendisinin tamamladığını, taşımayı üstlenenin işi terk ettiğini, yani sözleşmenin sona erdiğini kanıtlamakla yükümlüdür. Bu bağlamda somut olaya gelindiğinde, davacının Arçelik, Şeker Fabrikası, Ayakkabı Dünyası, APİM, TMO çalışanlarını taşıdığı ve bu taşımalar nedeniyle düzenlediği 2014 yılı Ağustos ayı öncesi faturaların davalı tarafından ihtilafsız olarak ödendiği, bu dönemden sonra düzenlenen 2014 Ağustos ve 15 Eylül arasındaki faturaların ödenmediği anlaşılmaktadır. Davacı tarafından düzenlenen ve davalının ihtilafsız ödediği faturalar göz önüne alındığında, taraf arasında Arçelik, Ayakkabı Dünyası, Şeker Fabrikası, APİM VE TMO çalışanlarının taşınması konusunda sözleşme bulunduğunun kabulü gerekir. Ayrıca dosya kapsamıyla dava konusu faturaların kapsadığı dönemde, dava dışı şirketlerin taşıma işinin yapıldığı da tartışmasızdır. Bu durum karşısında dava dışı şirketlerin taşıma işlerinin davacı tarafından yapıldığının karine olarak kabulü gerekir. Bu nedenle yukarıda belirtilen durum ve ilkeler uyarınca değerlendirme yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yanlış değerlendirme ile davanın kısmen kubulüne karar verilmesi doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 17/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.